یکی از مشکلات ما این است که گناه های خودمان را نمیشناسیم.

 آن کسی که مثلا به غیبت کردن عادت کرده،توجه ندارد که یک گناهی را به طور مرتب انجام می دهد؛آن کسی که به دوغ گویی عادت کرده،با این گناه انس گرفته و توجه ندارد،آن کسی که عادت کرده به ایذای مردم و با زبان و با عمل و با رفتار و با کردار خودش افرادی را که دم چک او هستنداذیت می کند،توجه ندارد به این گناه،و به آن عادت کرده؛آن کسی که به شهوات گوناگون جنسی،از طریق چشم و از طرق گوناگون دیگر عادت کرده،توجه ندارد که دچار چنین بلیه و گناهی ست؛آن کسی که عادت کرده به حیف و میل بیت المال یا اموال مردم،توجه ندارد که چه گناه بزرگی مرتکب می شود.

گلابی نوشت:

(بیانات حضرت آقا/69.18.11)